ناوگان اتوبوسرانی شهر تهران ، دچار بحران فرسودگی

ناوگان اتوبوسرانی شهر تهران مدت‌هاست دچار بحران فرسودگی است، در یک سال گذشته وعده‌های زیادی برای نونوار کردن آن داده شده اما هنوزتهرانی‌ها کامشان از تحقق این وعده‌ها شیرین نشده است.

وضعیت اتوبوس‌های تهران بحرانی است. این خبر تازه‌ای نیست و مدت‌هاست که ناوگان حمل و نقل عمومی با بحران کمبود اتوبوس و واگن مترو رو به رو است. اما این هشدارها و وضعیت دشوار مسافران در اتوبوس‌های فرسوده و خیابان‌های همیشه شلوغ باعث نشده نهادهای مسئول به انجام تکالیف خود در این حوزه شتاب بیشتری بدهند. این هفته مهدی چمران، رئیس شورای شهر تهران، تعداد اتوبوس‌های تهران را هزار‌ و ۷۰۰ اتوبوس اعلام کرد و به نقل از پلیس گفت‌: از تعداد اتوبوس‌های فعال در سطح شهر تهران از نظر پلیس تنها ۴۰ اتوبوس عمر فرسودگی را طی نکرده‌اند.

در یک سال گذشته شهرداری تهران بارها درخصوص تقویت ناوگان اتوبوس سخن گفته و شهردار تهران نیز قول داده تهران تا پایان امسال پنج‌هزار‌ و ۵۰۰ اتوبوس داشته باشد اما هنوز حتی خبری از ورود اتوبوس‌های دست‌دوم اروپایی هم به خیابان‌های تهران نیست.

مهدی چمران به تازگی به رسانه‌ها گفته است که وعده‌های داده شده درباره تأمین اتوبوس مورد نیاز شهر آن طور که باید عملیاتی نشد و هنوز اتوبوس‌ها وارد چرخه نشده‌اند. هرچند ۵۵ دستگاه اتوبوس و ۱۰ دستگاه دیگر نیز از بخش دیگر تحویل داده شد.

او با اشاره به برگزاری جلسه‌ای در مجلس شورای اسلامی در خصوص اتوبوس‌ و دعوت از شهرداری، شورا و خودروسازان و وزارت کشور یادآور شد: در این زمینه دو ساعت بحث شد و در جلسه مطرح کردیم که بگویید چه تعداد دستگاه اضافه می‌شود و اگرها کنار گذاشته شود.

چمران با بیان اینکه متاسفانه ۱۰ سال است که از شرکت‌های خودروسازی اتوبوس خریداری نشده است، گفت: با توجه به این موضوع، شرکت‌ها اقدامات را در بخش دیگری انجام دادند و تا دوباره شروع کنند زمان می‌برد اما ساخت را آغاز کردند و آمادگی لازم را در این زمینه دارند. قرار شد تمام شرکت‌ها دعوت شوند و تعهد دهند که چه تعداد اتوبوس خواهند ساخت. بخش عمده‌ای از منابع بالغ بر ۸۰ درصد را وزارت کشور و ۲۰ درصد را نیز شهرداری‌ها پرداخت می‌کنند.

اما تهران چه تعداد اتوبوس فعال دارد؟ ۱۷۰۰ اتوبوس در سطح شهر تهران فعالیت می‌کند یا ۲۷۰۰ دستگاه اتوبوس که از سوی شهرداری اعلام شده در حال جا به جایی مسافران هستند؟

سید جعفر تشکری هاشمی رییس کمیسیون عمران و حمل و نقل شورای شهر تهران در این زمینه گفت: «براساس گزارشی که شرکت واحد اتوبوسرانی به‌صورت کتبی به کمیسیون عمران و حمل و نقل اعلام کرده، با انجام اقدامات چندماه اخیر که تعمیرات بعضی از اتوبوس‌ها انجام و وارد ناوگان شده‌اند، این عدد به ۲۷۰۰ اتوبوس رسیده است. آنچه که ما در سطح شهر مشاهده می‌کنیم، این است که هنوز خلأ و کمبود وجود دارد و فارغ از اینکه ۱۷۰۰ یا ۲۷۰۰ دستگاه اتوبوس درست است یا نه، این کمبود همچنان وجود دارد و آن تحول واقعی اتفاق نیفتاده به سبب اینکه اتوبوسی وارد ناوگان نشده است.»

او ادامه داد: «به‌نظر می‌رسد تعداد اتوبوس‌هایی که هنوز به سن فرسودگی نرسیده‌اند هم در حد صد و چند دستگاهی باشد که در طول سال گذشته به‌ ناوگان اتوبوسرانی اضافه شد. می‌توانیم بگوییم مابقی تمام اتوبوس‌هایی که دوکابین هستند، یا به سن فرسودگی رسیده‌اند و یا اینکه در آستانه سن فرسودگی هستند. اتوبوس‌های تک‌کابین‌مان به جز این صد و چند دستگاهی که در سال گذشته اضافه شده، تقریبا همه‌شان در سن فرسودگی هستند. از این جهت می‌توانیم بگوییم اتوبوس غیرفرسوده‌مان واقعا عدد بسیار کمی است و در حد همین چند صد تایی هست که مطرح شده است.»

تشکری هاشمی درخصوص جلسه با خودروسازان داخلی برای تولید اتوبوس که در مجلس برگزار شده بود هم توضیح داد: «آن چه آقای چمران در مجلس دنبال کردند، این بود که برای رفع کمبود ناوگان تا چه اندازه می‌توان روی تولیدکننده‌ی داخلی حساب کرد. جلسه‌ای در مجلس بوده است. از تعدادی از سازندگان اتوبوس‌ها دعوت شده بود و ظرفیت تولیدشان را بررسی کردند.»

رییس کمیسیون عمران و حمل و نقل شورای شهر تهران گفت : «به نظر من می‌رسد که مشکل این نیست که آیا اتوبوس وارد کنیم یا در داخل تولید کنیم. به هر شکل، اینها می‌توانند به‌صورت CBU وارد کشور شوند یا می‌شود به صورت CKD وارد کشور شوند و با یک عملیات مختصر مونتاژ و کار تولید، می‌توان به سرعت اتوبوس‌ها را تولید و وارد چرخه بهره‌برداری کرد، بنابراین به نظرم می‌رسد باید از صنعتگر داخلی حمایت کنیم، وزارت کشور سریع‌تر با ارقام بزرگ با سازنده‌های داخلی قرارداد ببندد تا سازندگان هم بتوانند یک برنامه‌ریزی بلندمدت داشته باشند. با توجه به کسری‌هایی که شهرداری‌ها در حوزه اتوبوس دارند اگر صد درصد ظرفیت خودروسازهای داخلی را به کار بگیرند، باز تا چندین سال آینده نیاز به تولید دارند و از این جهت شاید بشود هم دل‌نگرانی سازنده‌ها را مرتفع کرد تا بدانند که یک کار بلندمدت با آنها داریم؛ و هم اینکه واقعا از این نیم‌نگاه که همیشه برویم یک کالای آماده‌ را از خارج بیاوریم و باز سازنده‌ داخلی سرش بی‌کلاه بماند، دور شویم و بتوانیم از این که این صنعت ورشکسته، ورشکسته‌تر بماند، جلوگیری کنیم.»

منبع خبر